Bazylika Mariacka
Archikatedralna Bazylika Mariacka, zwana często „koroną miasta Gdańska”, zadziwia nas swym ogromem. Potężne jej mury i wieże wznoszą się wysoko ponad panoramą miasta oraz nad rozległą okolicą.
Posiada ona kubaturę ok. 155 000 m3, długość 105,5 m, szerokość w transepcie 66 m. Na 26 wolno stojących filarach, wspiera się wspaniałe sklepienie gwiaździste i kryształowe. Wznosi się ono na wysokości 30 m. Do wnętrza kościoła wprowadzone są wszystkie przypory, które tworzą wieniec 31 kaplic, obiegający całą świątynię. Wnętrze kościoła oświetlone jest przez 36 olbrzymich okien, z których największe, zdobione witrażem znajduje się w części wschodniej prezbiterium.
Do wnętrza kościoła prowadzi 7 bram: Kaletnicza, Radnych, Wysoka, Mariacka, Groblowa z widniejącym nad nią zegarem „Groblowym” z 1635-37 r. , Szewska, której tympanon zdobi „Scena Zaśnięcia Marii” z 1420 r. oraz brama pod wieżą.
Świątynię zdobi 7 wież iglicznych, 3 ceramiczne i masywna wieża dzwonna o wysokości 82 m n.p.m. (do kalenicy), zakończona dwoma dachami, między którymi znajduje się pomost widokowy.
Idąc na szczyt wieży można zobaczyć 2 dzwony: „Gratia Dei” ważący prawie 8 t i „Ave Maria” o wadze 2,6 t, odlane w 1970 r., które zawisły w kościele w marcu 1972 roku.
Wraz z budową świątyni hojnie wyposażano poszczególne kaplice, umieszczając w nich cenne dzieła sztuki sakralnej, fundowane przez zamożne rody gdańskie oraz bractwa i cechy rzemieślnicze.
We wnętrzu kościoła podziwiać można m.in. dębowy, późnogotycki, główny ołtarz z 1517 roku prezentujący scenę Koronacji Najświętszej Marii Panny, belkę tęczową z grupą Ukrzyżowania, którą wykonano w 1517 roku. Figury Marii i św. Jana mierzą około 3,5 m, a Chrystusa 4,5 m wysokości. Przy Zakrystii znajduje się dzieło H. Duringera z Torunia – rekonstrukcja słynnego zegara astronomicznego z lat 1464-1470. Dwunastometrowy zegar pokazuje godziny, fazy księżyca oraz znaki zodiaku.
Ponadto, na długiej liście słynnych zabytków Bazyliki Mariackiej znajduje się figura Pięknej Madonny Gdańskiej wyrzeźbiona w latach 1400-1435 i Pieta – rzeźba gotycka, przypisywana stylowi międzynarodowemu i Mistrzowi Pięknych Madonn, który miał tworzyć w latach 1390 – 1420. Wnętrze zdobią również: grupa św. Jerzego z XV w. (przedstawiająca św. Jerzego walczącego ze smokiem, na tle malowideł ściennych z XV w. związanych ze sceną), rzeźba Salvator Mundi z XVI w., rzeźba Chrystus Ukrzyżowany z kaplicy 11 tys. Dziewic, baptysterium oraz pochodzące z kościoła św. Jana ambona i prospekt organowy z zbudowanym w latach 80. instrumentem. Poza tym jej wyposażenie stanowią inne liczne ołtarze np. ołtarz św. Doroty, ołtarz św. Barbary, ołtarz św. Jakuba, ołtarz św. Jadwigi i inne. Na ścianach i filarach wiszą epitafia, niektóre bardzo rozbudowane, czczące pamięć pojedynczych zmarłych lub całe rodziny. Najstarsze pochodzi z XV w. i poświęcone zostało Demoet van der Beke, żonie Gerta van der Beke- fundatora kaplicy 11 tys. Dziewic.
